RUTA DE SENDERISMO PR-G 68 A VIA ESCONDIDA

RUTA DE SENDERISMO PR-G 68 A VIA ESCONDIDA

Hora de inicio ás 10 en Viascón, no bar Manolo.

Lonxitude: 20 km

Participantes: Amador, Kiko, Nieves, Rita e Santi.

A ruta está perfectamente sinalizada, casi é imposible perderse.

Comenzamos dirección ós muiños de A Portela, este tramo discurre por un sendeiro ao borde do río Cabanelas, nun entorno paisaxístico de gran beleza, cruzando paraxes prodixosamente verdes nas ribeiras do río, primeiramente chegamos ao muiño de A Veiga, perfectamente restaurado e que permite a sua visita interior, a porta está simplemente pechada cun cordel. Dende aquí partimos hacia O Muiño de Reboredos por unha senda estreita e en pendiente sobre o río. Seguidamente temos o Muiño de Mallo, en peor estado. Este tramo de ribeira que transcurre por un túnel vexetal remata na Ponte de Rexedoiro, dende aquí a senda tranfórmase en pista forestal e o entorno alterna zonas de bosque con áreas máis peladas, ata chegar ao seguinte punto de interés A Carballeira de Carbalinchán , un paraxe de gran fermosura que aporta unha nota de sombra nesta mañán veraniega de xuño. Continuamos por un tramo desprovisto de vexetación ata chegar ao Mirador do Coto de Bouza de Mogo, formado por roquedales de gran tamaño, dende aquí podemos disfrutar dunhas fermosísimas vistas sobre as parroquias de Viascón. Voltamos por unha baixada en pendiente para retomar o eixe central da ruta dirección ás piscinas fluviais de Cabanelas, e o facemos, en lugar de pola ruta principal, polo tramo da ruta das Coutadas que vai novamente pegado ao río, dende aquí a vexetación tórnase cada vez máis frondosa ata chegar ao pozo de Cachopo e o muiño de Abaixo, un rincón pintoresco formado polo muiño e unha pequena fervenza que forma ao caer sobre a rocha un pozo natural. Todo nun conxunto de vexetación de ribeira que lle aporta unha pincelada de color. Seguimos río arriba pasando polos muiños de Arriba, A Casa de Alvariza e o muiño de Aceñas de Abaixo, xa na área recreativa de Cabanelas, aquí facemos unha paradiña para a merenda.

O camiño segue dirección aos petroglifos de As Coutadas, cruzamos o pobo de Cabanelas con gran número de hórreos e tomamos novamente o curso do río pasando polos muiños de Aceñas de Arriba, de tipoloxía de cubo pero que nos sorprende polo gran tamaño de éste, e o Muiño Novo. Saímos da vexetación de ribeira e do sendeiro estreito para continuar por novas pistas forestais, existe o desvío aos petroglifos de As Coutadas pero dado que xa os coñecíamos decidimos non desviarnos da ruta e continuar por un camiño escarpado ladeira arriba ata o Coto de Castro, dende aquí temos unhas magníficas panorámicas dos montes circundantes e pódese divisar A ría de Pontevedra, illas de Tambo e Ons. E no recorrido acompáñanos formacións rocosas con curiosas formas. A baixada en pendente nos leva ata noso seguinte punto de interés Os petroglifos de Portelas da Laxe, conxunto cercado cun valado. Sobre unha laxe horizontal obsérvanse varios gravados: circunferencias concéntricas, cadrados, dúas esvásticas, soliforme, e paletas.

Aquí terminamos a parte principal da ruta, pero decidimos facer a desviación á Atalaia, tamén circular, para visitar o pobo e os muiños de Fonteseca, Barbeitos e Muiño Grande, así como os pasos sobre o río Lérez, ésta foi a parte máis dura xa que a subida de regreso foi pronunciada e as dúas da tarde cun sol implacable resultou moi mal aliado para o camiñante.

Finalizamos a ruta voltando ao bar Manolo pasando pola igrexa de Santiago de Viascón.

Hora de remate da ruta ás 16:00 horas.

Ruta dos muiños de Freaza e os montes de Gargamala

Actividade do día 12 de xuño do 2011.

Participantes: Amador, Ana, Kiko, Luisa, Nieves, Santi e Rita

Comenzo e final da ruta en Freaza (Fornelos de Montes)

Transcurre polos territorios de Pazos de Borbén, Fornelos e Mondariz.

Hora de comenzo: 11:15

A ruta a comenzamos no lugar de Freaza coincidindo co primeiro tramo da chamada ruta dos muiños de Freaza. Visitamos o muíño de Agosto, do Cubo e do Medio situados na marxe dereita do río. Proseguimos a senda pola marxe esquerda, cruzando zonas de prado onde se poden ver paisaxes típicos da Galicia profunda, granxas de vacas, grupos de cabalos, ovellas e cabras nun entorno plenamente rural e rodeado de montaña. No noso recorrido o monte pelado altérnase cos verdes prados e a frondosidade nas beiras do río Freaza.

Dende aquí a próxima parada é nas mámoas dos Montes de Gargamala, un grupo de dúas mámoas sen escavar onde se pode ver perferctamente a lousa horizontal e a parte superior dalgún ortostato.

Continuamos o camiño dirección A Rua e Mourelle, e un pouco antes da Capela do Doce Nome de Xesús en Mourelle, nos desviamos a esquerda dirección Boente, coa intención de alcanzar o noso seguinte punto de interese: os Petroglifos da Laxe do Esperón, pero saltamos o cruce que conducía aos petroglifos e ampliamos a ruta ata Barro, nesta pequena aldea pasounos algo curioso...coñecimos a Maximino de Gargamala, home hospitalario que nos convidou á sua casa e ofréceunos xamón, chourizo e pan de millo, todo regado cun calimocho caseiro que refrescou nosas gorxas secas da calor e do cansancio…ademáis aprovisionounos de ciruelas e manzás para o camiño. Bo home Maximino. Como non, fixemos a foto de rigor co bo samaritano.

Dende aquí seguimos o camiño hacia a igrexa de Santa María de Gargamala, onde a casualidade fixo que atopásemos na porta o cura que tamén, moi amable, nos facilitou a visita ao interior, onde poidemos ver as pinturas que todavía conserva nas bóvedas e unha pia bautismal.

Continuamos a nosa ruta volvendo dirección a Boente para facer un novo intento de visitar os petroglifos de Gargamala. Cruzamos a aldea de Boente, neste tramo coincidimos coa ruta PRG 15 dos Muiños de Gargamala, recorremos unha parte visitando varios destes muiños, como o da torre, co canal a modo de acueducto, e facendo unha parada para a merenda e repoñer forzas.

Ansiosos por acadar noso tesouro, os petroglifos, enfeitizados como ante un espexismo nun deserto, divisamos un grupo de rochas que se nos asemellaba aos tan buscados petroglifos, saltamos muros, vallas e propiedades ata chegar ao noso oasis, para decatarnos de que estábamos ante unhas simpres rochas dentro dunha finca pechada. Pero trala mágoa a forturna volveumos sonrir, nóvamente encauzamos coa ruta e logramos chegar ao grupo de petroglifos da Laxe do Esperón, unha inmensa laxe fraccionada por lixos naturais, que dividen o gravado en varios conxuntos. Dominan na maioría as representacións charramangueiras, compostas por diferentes motivos. Aparecen cruciformes cos extremos dos brazos rematados en coviñas, ferraduras, cazoletas, béstas ou motivos en forma de phi, reticulados irregulares, pequenas circunferencias concéntricas, un posible zoomorfo e outros motivos de forma indeterminada. A maioría son de época histórica, aínda que os de tipo circunferencia, zoomorfos e cazoletas seguramente son da Idade de Bronce.

Dende aquí retrocedemos uns 50 metros para chegar aos Petroglifos de Campo Redondo, formados por unhas vinte rochas a de maior tamaño con combinacións circulares.

Lamentablemente a forte incidencia do sol e o desgaste da rocha non nos permitiu contemplalos no seu esplendor, e retomamos a ruta coa idea de voltar noutro día coa caida da tarde.

Dende aquí a ruta continuaba dirección ao foso do lobo pero nóvamente erramos e en lugar de seguir o camiño retrocedemos polos nosos pasos para regresar a Freaza dando maior rodeo e evitando o foso.

Trátase dunha ruta sin sinalizar, e a falta dun bo plano fixo que o tempo invertido fose dunhas 6 horas.

Hora de finalización as 16:45